Andre van Duin: 'Ik ben een loner'

In dit artikel:

André van Duin vertelt in Nouveau hoe zijn opvoeding als enig kind in een gewoon Rotterdams arbeidersgezin zijn kijk op familie en sociale omgang heeft gevormd. Hij zegt dat zijn moeder vóór hem een miskraam kreeg en dat er na hem geen broertjes of zusjes kwamen; al vond hij het lange tijd niet erg alleen op te groeien, de laatste jaren denkt hij wel eens dat een zus gezellig zou zijn geweest. Op familiefeestjes merkte hij dat praktische cadeaus de norm waren — terwijl neefjes bijvoorbeeld brandweerauto’s kregen, kwam hij thuis met pyjama’s — wat zijn gevoel van anders-zijn versterkte. Van Duin beschrijft zichzelf als loner: al van jongs af aan kon hij zich uitstekend alleen vermaken, toen met radiootjes en bandrecorders, nu achter de computer. Die neiging zich terug te trekken speelt volgens hem nog steeds een rol, maar hij waardeert de nabijheid van één geliefd persoon; veel woorden of grote mensenmassa’s heeft hij niet nodig.