Column: Oneindige vakantiedagen
In dit artikel:
Columnist Rick Evers hekelt in Weekend het afwezige deel van het koningspaar tijdens SAIL in Amsterdam: terwijl het evenement — dat maar eens in de vijf jaar plaatsvindt en nationale trots etaleert — massaal bezocht werd en koning Willem‑Alexander zichtbaar aanwezig was, werd koningin Máxima in Griekse wateren gefotografeerd op vrijetijdsbesteding. Dat riep verbazing en kritiek op sociale media en bij toeschouwers op het IJ op.
Evers signaleert dat Máxima sinds haar laatste werkbezoek op 1 juli nauwelijks in Nederland is verschenen; waar vroeger beide vorsten soms samen optraden, lijkt nu een lange periode van onzichtbaarheid te ontstaan. Hij vergelijkt Nederland met Denemarken, waar Frederik en Mary vakanties combineren met publieke optredens op hun jacht: zichtbaarheid en plicht gaan daar hand in hand. In Nederland daarentegen geldt vaak dat vakantie gelijkstaat aan verdwijnen van de publieke radar.
De column haalt cijfers en percepties aan: accountjes als ‘de vakantiekoning’ volgen herhaaldelijk koninklijke reizen en vakanties, en er wordt gespeculeerd over tientallen weken vrij per jaar voor het paar. Evers vraagt zich af wie het koningspaar hierop aanspreekt — er is geen CAO of formele werkgever; de democratie als geheel is uiteindelijk de opdrachtgever. Hij suggereert dat adviseurs of medewerkers alternatieven zouden moeten aandragen, zoals kortere, zichtbare werkvakanties à la Spanje of gecombineerde optredens zoals in Denemarken.
De kern van de kritiek is symbolisch: het koningschap leeft van herkenning en zichtbaarheid. Langdurige afwezigheid verandert rust in een vacuüm en brengt het risico met zich mee dat de monarchie irrelevant wordt voor het publiek. Evers waarschuwt dat missen bij een groot nationaal moment wrang mag aanvoelen, maar dat het echte gevaar ontstaat wanneer niemand nog het verschil opmerkt tussen aanwezig zijn en permanent afwezig blijven.
Kortom: het pleidooi is voor meer balans tussen privé‑rust en publieke zichtbaarheid, zodat de monarchie haar symbolische functie behoudt en het draagvlak niet uitgehold raakt.