Column Rob Goossens: Tim Hofman, te 'sportief' om excuses te maken
In dit artikel:
Tim Hofman, jarenlang een invloedrijke Nederlandse presentator met prijzen als twee Televizier‑Ringen en de titel Journalist van het Jaar 2022, ziet zijn publieke imago de laatste tijd flink krimpen. Waar hij eerder indruk maakte met programma’s als Over Mijn Lijk en het ontmaskeren van de mol in Wie Is De Mol? (2016) en De Mol in The Voice of Holland (2022), staan recente projecten en acties vooral in het teken van miskleunen en controverse.
Voor de meest recente verkiezingen richtte Hofman samen met een activistische collega De Controlekamer op, een online platform dat politici zou controleren op feiten. In de praktijk werd het volgens critici al snel een partijpolitiek getinte poging om de verkiezingen naar links te beïnvloeden — iets wat volgens de schrijver pijnlijk mislukte op 29 oktober. Eerder flopte zijn tv‑programma Pak De Macht ook: bedoeld om onzichtbare invloed van bedrijven bloot te leggen, maar het trok weinig kijkers en leverde weinig concreets op.
Aan de andere kant heeft Hofman met zijn YouTube‑format BOOS eerder wel met succes machtsmisbruik bij instanties en bedrijven aan de kaak gesteld. Toch vertonen ook die producties scheurtjes. Recentelijk oogde Hofman ongemakkelijk toen Johan Derksen onverwacht zijn opname binnenstapte, en in juni 2024 leidde een confrontatie met een bordspelmaker tot publieke vernedering. In dat interview bleek de maker volgens de schrijver geen oplichter, maar Hofman zou desondanks de man hard hebben aangepakt voor een publiek van circa 480.000 kijkers; het filmpje staat nog online zonder excuses, ondanks Hofmans verleden als presentator van de Week tegen Pesten.
Naast mediawerk werkt Hofman aan zijn fysieke kracht — hij deadlift momenteel meer dan 250 kilo — een bezigheid die mogelijk een uiting is van een persoonlijke zoektocht. Eerder probeerde hij zich als dichter; zijn bundels verkochten wel, maar kregen weinig literaire bijval. De columnist sluit met de observatie dat Hofman op zijn zevenendertigste tekenen van een midlife‑crisis vertoont: zijn aanzien is groot en de resterende loopbaan lang, maar macht en invloed brengen volgens de schrijver ook verantwoordelijkheden met zich mee. Dat het gewicht van zijn eigen blinde vlekken zich moeilijker laat tillen dan 250 kilo, is een harde conclusie.