Hoe gaat het nu met... Marieke van Ginneken van Idols

In dit artikel:

Marieke van Ginneken (46) kwam in 2002 landelijk in beeld als één van de tien finalisten van het allereerste seizoen van Idols; ze eindigde als zesde. Op aanraden van een vriendin ging ze naar de auditie in Rotterdam, waaruit – uit duizenden aanmeldingen – uiteindelijk 94 kandidaten naar de theaterrondes doorstoomden. De live-uitzendingen groeiden uit tot een kijkcijferhit: afleveringen trokken miljoenen kijkers, wat voor de deelnemers een plotselinge en intense publieke aandacht betekende.

Marieke beschrijft die periode als een mix van euforie en chaos. Optredens in uitverkochte Ahoy’s, een verjaardagsoptreden op Ibiza en merchandising (waaronder een mini-radiootje met haar single in een McDonald’s Happy Meal) illustreerden de waan van de Idols-tijd. Tegelijk ervoer ze de valkuilen: weinig mediatraining, het in een strak imago geperst worden als “rockmeisje” en het gevoel een product te zijn toen haar platencontract na enkele singles niet werd verlengd.

Na de tv-roem koos ze bewust voor stabiliteit: ze ging terug naar school, studeerde social work en werkte langere tijd in de jeugdgevangenis. Uiteindelijk bouwde ze een carrière in de kinder- en jeugdpsychiatrie, waar ze nu al twintig jaar als groepsleider en gezinsbehandelaar werkt. Ze traint hulpverleners vanuit principes als Verbindend Gezag en Geweldloos Verzet. De wisselwerking tussen hulpverlening en creatief werk houdt ze in balans: ze is actief als stemactrice (onder andere de stem van Kwantum), maakt De Geweldloze Podcast en toert met Ilse met de theatershow Opvoeden, hoe dan...?!, die goed bezocht is en al vooruitboekt voor komende jaren.

Zingen doet Marieke nog privé, maar ze heeft geen ambitie terug te keren naar de popwereld; de oppervlakkigheid ervan spreekt haar niet meer aan. Wel onderhoudt ze nog contact met enkele voormalige Idols-collega’s, zoals Jim Bakkum en Dewi, en wil ze zich verder ontwikkelen als familie-opsteller naast haar theaterwerk. Haar keuze is helder: meer betekenis zoeken in hulpverlening en onderwijs dan in het snelle succes van showbizz.