In Memoriam Tonny Eyk (1940-2025): Wat een gemis voor Nederland...
In dit artikel:
Teun “Tonny” Eikelboom (geboren in Den Haag), componist, orkestleider, tv-persoonlijkheid en netwerker pur sang, is kort voor Kerst op bijna 85‑jarige leeftijd overleden. Zijn muzikale handtekening is in Nederland al decennialang hoor- en zichtbaar: van de onvervalste tune van Studio Sport (1974) tot bijdragen aan Toppop, Wedden dat..? en De Wie kent Kwis. Vrijwel alle liedjes van Van Kooten & De Bie kwamen van zijn pen; voor Kinderen voor Kinderen schreef hij samen met Herman Pieter de Boer meerdere hits.
Eyk groeide op in het variété — als kind trad hij op in een accordeonduo met zijn zusje — en bouwde daarna een veelzijdige carrière uit. Hij leidde orkesten in shows van onder anderen Willem Duys en Rudi Carrell, was jurylid bij programma’s als Klassewerk en Sterrenslag en hield jarenlang zijn Tonny Eyk Trio in de benen voor feesten en partijen, zowel thuis als in het buitenland. Zijn werk reikte verder dan media: hij schreef reisboeken en columns, ontwikkelde een internationaal culinair netwerk en verzamelde geliefdheden als wielrentruien.
Ook als klassieke componist viel Eyk op: Jaap van Zweden voerde zijn werk uit en composities klonken onder meer in Sint‑Petersburg. Jong talent lag hem na aan het hart; tijdens een concert voor jonge musici in Noordwijk op 1 mei dit jaar was hij zichtbaar ontroerd toen zij zijn muziek speelden. Eyk ontving tal van onderscheidingen, waaronder ridderorden, Edisons, gouden en platina platen en in april 2024 de Buma Oeuvre Award in het Tropenmuseum — ondanks jarenlang conflict met Buma over vergoedingen en beleid.
Privé was Eyk een kleurrijk figuur met een grote vriendenkring in show‑ en politieke kringen; hij speelde op talrijke diners voor kabinetten en onderhield banden met publieke figuren. Tegelijk stond hij bekend als kritisch en kordaat: hij sloot snel de deur als hij zich benadeeld voelde. Persoonlijk leed hij eerder al een zwaar verlies toen zijn zoon Patrick overleed; kleinzoon Tyler zet de wielertraditie van de familie voort als belovend juniorrenner.
De laatste jaren waren moeilijker: gezondheidsproblemen en valpartijen beperkten hem en in oktober verbleef hij nog in Badhoevedorp. Eyk liet een omvangrijk archief na — partituren, platen, foto’s en reisnotities — en een nalatenschap die in Nederland nog vaak op de radio en televisie te horen is. Als componist verbonden aan populaire en klassieke podiums blijft zijn muziek voortleven; voor velen is “Chanson pour Milan” (het thema van de Cruijff‑documentaire uit 1973) een van zijn mooiste werken. Met zijn dood verliest de Nederlandse culturele wereld een markant, soms eigenzinnig maar onmiskenbaar productief muziekmaker.