Jarig! Prinses Amalia zet stappen, maar blijft wars van de spotlights
In dit artikel:
Op een frisse woensdagochtend in september arriveert kroonprinses Amalia bij de ambtswoning van burgemeester Femke Halsema; zichtbaar nog niet helemaal op haar gemak tussen camera’s en flitsen, maar wel steeds vaardiger in publieke optredens. Een haksituatie op het trottoir — die ze lachend oplost — illustreert hoe ze leert improviseren onder aandacht. Binnen oogt ze ontspannen en spontaan: een jongvolwassene die, zodra de spotlights doven, loskomt aan de lunchtafel en zich gewoon gedraagt.
Amalia verschijnt vaker publiekelijk: van staatsbanket met de sultan van Oman en een NAVO-diner tot ceremonie bij haar regiment in de Prins Bernhardkazerne. Toch verloopt haar voorbereiding op het koningschap rustiger dan bij haar vader of grootmoeder; Willem-Alexander reisde op jonge leeftijd veel, Beatrix maakte vroeg solo-reizen. Máxima en Willem-Alexander kiezen bewust voor een geleidelijke politieke en publieke inwijding, zodat hun dochters zo normaal mogelijk kunnen opgroeien.
Tegelijk combineert Amalia dat publieke leven met een studentenbestaan aan de Universiteit van Amsterdam. Haar lidmaatschap van het studentencorps noemde ze een manier om vriendinnen te maken en als normale student mee te doen. Na een bachelor in Politics, Psychology, Law & Economics is ze begonnen aan een master Nederlands recht en leeft ze — voor zover mogelijk — tussen leeftijdgenoten in de hoofdstad.
Observatoren merken sterke overeenkomsten met Beatrix: plichtsbesef, perfectionisme en aandacht voor mensen. Die zichtbaarheid brengt kritiek en scherpe meningen met zich mee; Amalia erkent dat die druk zwaar kan zijn en heeft een beschermende muur om zich heen gebouwd. Haar korte, beleefde afscheid bij Halsema — een vriendelijk zwaaien voordat ze instapt in de Audi — vat haar ontwikkeling samen: plichtsgetrouw, charmant en nog een tikje verlegen, maar gestaag groeiend in de rol van toekomstig staatshoofd.