Schimmelpenninck: 'Dit is de domste vrouw van Nederland. Timmermans, pak haar aan!'
In dit artikel:
Sander Schimmelpenninck noemt Angela de Jong de “domste vrouw van Nederland” nadat zij in een column in het Algemeen Dagblad Frans Timmermans en Rob Jetten betichtte van zelfgerichtheid na de rellen op het Malieveld in Den Haag. De Jong schreef dat Timmermans meer oog zou moeten hebben voor “de arme agenten en serveersters” die het geweld van dichtbij meemaakten. Schimmelpenninck reageerde scherp in zijn Zelfspodcast: volgens hem is De Jong ongeschikt om over politiek te schrijven en zou het AD haar tot tv-critica moeten beperken.
De presentator namens de podcast uitte ook kritiek op het televisieprogramma Pauw & De Wit, dat De Jong na haar column uitnodigde om tegenover Timmermans te zitten. Schimmelpenninck vond die keuze teleurstellend en zei dat politici, zeker iemand met het profiel van Timmermans, mogen weigeren aan tafel plaats te nemen bij mediafiguren die volgens hem weinig politieke deskundigheid tonen. Co-gast Jaap Reesema voegde daaraan toe dat Timmermans soms steviger had mogen optreden; beide mannen betreuren dat politici bang zouden zijn potentiële kiezers te verliezen en daardoor niet durven te contrasteren met luidruchtige, ondeskundige opiniemakers.
Ook cabaretier Martijn Koning haakte in een NRC-column in op dezelfde thematiek. Hij klaagde dat politici zich laten wegspelen door praatprogramma’s en schetste de rellen als een symptoom van een groter maatschappelijk probleem: volgens hem gaat het niet primair om migratie of mannelijkheid, maar om een gebrek aan nadenken en collectieve kennis — een “hersenprobleem”. Koning benadrukte dat de demonstraties een mix waren van beroepsrelschoppers en vooral boze, sociaal gefrustreerde mensen die zich keren tegen partijen als de PvdA, ondanks de partijgeschiedenis rondom de verzorgingsstaat. Hij bekritiseerde ook de hypocrisie van kiezers die klagen over woningnood maar stemmen op politici die woningbezitters bevoordelen.
Samengevat vloeit uit het debat: er is wrijving tussen gevestigde politici en mediapersoonlijkheden die volgens critici weinig politieke expertiseserieus worden genomen; dit speelt op tijdens een gevoelig verkiezingsmoment, waardoor keuzes over wie er aan tafel komt en hoe politici daarop reageren extra aandacht krijgen. De discussie raakt aan vragen over mediaverantwoordelijkheid, politieke communicatie en de balans tussen bereik en inhoud in publieke debatten.