Suzan & Freek gebasht om Top 2000-noteringen: 'Kwaliteit? Ehhh'

In dit artikel:

Mediacolumnist Mark Koster bekritiseert de hoge noteringen van Suzan & Freek in de jaarlijkse Top 2000 en wijst erop dat emotionele stemmen en fanbases de lijst dit jaar sterk kleuren. Volgens hem belanden artiesten als Suzan & Freek — wiens persoonlijke jaar door een kankerdiagnose veel medeleven opriep — en de recent overleden René Karst (met twee binnenkomers) niet per se vanwege muzikale kwaliteit, maar vanwege rouw- en steunstemmen. Koster trekt die uitkomst scherp in twijfel door te wijzen op het ontbreken van figuren als James Brown en Ray Charles in de lijst, wat volgens hem aangeeft dat populariteit en emo de voorkeur hebben boven historische waarde en muzikale invloed.

Hij noemt de Top 2000 een spiegel van korte termijngevoelens en geheugenverlies voor kwaliteit, maar vindt dat NPO Radio 2 niet hoeft in te grijpen: de lijst is juist een antropologisch cultuurfenomeen. Koster adviseert om de “emofactor” te herkennen en relativeren; naar zijn oordeel zijn Suzan & Freek nationale sterren met vooral tijdelijke glans. Daarmee plaatst hij de discussie over wat een hitlijst hoort te representeren — objectieve kwaliteit versus collectieve smaak en sentiment — weer centraal.