Ware liefde of pure show: Waarom trappen we steeds in showmances?
In dit artikel:
Hollywood recyclet al decennia hetzelfde pr-trucje: twee sterren laten oogverblindend verliefd overkomen tijdens promotietours om aandacht en kaartverkoop te vergroten — wat men in de industrie een “showmance” of fauxmance noemt. Dat patroon dook recent weer op bij Pamela Anderson en Liam Neeson rond hun film The Naked Gun: publieke flirtmomenten op de rode loper, hand-in-hand optredens en romantische koppen in de showmedia. Onderzoek van roddelsite TMZ stelde echter dat de romance grotendeels gepland was door studio- en pr-teams; Anderson en Neeson zouden elkaar buiten werk veelal niet hebben gezien en een zogenaamd diner bleek een zakelijke bespreking met assistenten.
Entertainmentexpert Eric de Munck wijst erop dat dit geen nieuw recept is: al in de gouden eeuw van de studio’s werden relaties gefabriceerd (denk aan Judy Garland en Mickey Rooney) en studios voedden destijds ook geruchten rond koppels als Rock Hudson en Doris Day. Modernere voorbeelden die dezelfde dynamiek illustreren zijn Bradley Cooper en Lady Gaga bij A Star Is Born, Sydney Sweeney en Glen Powell bij Anyone But You, en in het verleden Jennifer Aniston en Vince Vaughn bij The Break-Up — romances die precies samenvielen met promotieperiodes en daarna weer uitdoven.
Waarom blijven we erin trappen? De grens tussen acteren en echt gevoel vervaagt makkelijk, en publiek en media hunkeren naar het sprookje dat films even in de werkelijkheid laat voortleven. Dat collectieve verlangen om te geloven maakt showmances effectief; ze wekken extra emotie en aandacht waardoor media-i nzet en bioscoopomzet toenemen. Tegelijk leidt het gebruik van dergelijke trucs tot kritiek: fans voelen zich bedrogen als een romance wordt ontmaskerd, en sommige waarnemers vinden het een goedkope manier om slechte films te verkopen — zeker nu sociale media liegen steeds minder verbergen.
Kortom: showmances zijn een beproefde PR-tactiek die inspeelt op ons verlangen naar romantiek en escapisme. Studios en sterren benutten die behoefte routinematig, maar de moderniteit — met snelle onthullingen en sceptische volgers — maakt zulke nepverhalen tegelijk risicovoller en controversiëler.