Yolanthe Cabau is 'lichaam meer gaan waarderen' na heftig ongeluk
In dit artikel:
Yolanthe Cabau (40) toont in haar nieuwe film Perfectly Imperfect (vanaf 6 november in de bioscoop) opnieuw een kwetsbare kant, voortbouwend op de openheid die ze al toonde in haar docuserie. De film onderzoekt wat perfectie betekent en legt de druk bloot waaronder vrouwen vaak leven: de verwachting om tegelijk perfecte moeder, partner en carrièrevrouw te zijn. Yolanthe speelt Nicky, een model dat niet zwanger kan raken, zichzelf kapot maakt met strenge eetpatronen, drugs en afstandelijkheid, en daarmee de vraag oproept waarom we anderen laten bepalen of we “goed genoeg” zijn.
Privé heeft Yolanthe ook pittige periodes doorgemaakt. Na een ongeluk kampte ze met verlammingsverschijnselen en kon tijdelijk niet lopen; ze is nog niet volledig hersteld maar kan inmiddels weer rennen en sporten. Die ervaring maakte haar bewuster van kwetsbaarheid en zorgde ervoor dat ze milder naar zichzelf werd. Haar rolkeuze trok ze mede omdat ze de onderliggende pijn en onzekerheid van Nicky herkent — ook al reageert Yolanthe zelf anders op tegenslag (zij ontkracht dat middelengebruik of losse relaties tot haar coping behoren).
Zekerheden als moederschap speelden eveneens een rol in haar leven: het kostte haar ongeveer vierenhalf jaar om zwanger te raken van haar dochter Xess, een periode vol twijfel en vragen die ze in interviews vaak moest beantwoorden. Ook haar zelfbeeld heeft een ontwikkeling doorgemaakt; tijdens haar modeltijd in Milaan worstelde ze met een extreem slank ideaal, terwijl ze van nature curvy is. Sinds ongeveer zeven jaar ervaart ze meer balans en accepteert ze haar lichaam beter.
Hulpbronnen die haar hebben geholpen zijn contemplatieve praktijken en natuur: journaling, meditatie, yoga, hiken, bidden — allemaal manieren om naar binnen te keren en zelfliefde te cultiveren. In haar recentere werk en in de docuserie weigerde ze zich te verschuilen: ze liet ook moeilijke momenten zien, inclusief herstelbeelden met katheter en rollator, en zegt daar trots op te zijn.
Toekomstwensen blijven groot: ze hoopt mogelijk opnieuw moeder te worden, wil meer van de wereld zien (zoals Japan) en ambieert zwaardere acteerrollen, ook in Amerika, ondanks een volle agenda. Perfectly Imperfect legt daarmee haar persoonlijke thema’s — controleverlies, lichaam, fertiliteit en zelfacceptatie — artistiek bloot en sluit aan bij haar eigen herstel en groei.