Zo vier je het kinderfeest! Sinterklaas is terug, en hoe!

In dit artikel:

De moderne Sinterklaastraditie zoals we die kennen, kreeg zijn vorm in de 19e eeuw door onderwijzer Jan Schenkman (1806–1863). Hij plaatste de goedheiligman in Spanje, introduceerde de knecht die later Zwarte Piet zou heten en voegde de stoomboot toe als aankomstmiddel. Tweehonderd jaar later staat Sinterklaas stevig in Nederland: havensteden concurreren om zijn intocht, basisscholen maken er een jaarlijks spektakel van en televisieprogramma’s zoals het Sinterklaasjournaal trekken miljoenen kijkers (nu gepresenteerd door Merel Westrik).

Vrijwilligers die de rol van Sint en Pieten vervullen, spelen een belangrijke rol in het levend houden van de traditie. De ontmoeting tussen kind en Sint, de tekeningen en brieven, de liedjes en het snoepgoed vormen voor veel gezinnen warme herinneringen. Ook de speelse verhaallijn — de stoomboot die kapseist, de schimmel die ontsnapt of vergeten cadeaus — hoort erbij en zorgt voor spanning en vermaak. Het ritueel van sinterklaasgedichten biedt bovendien ruimte voor humor, kritiek en genegenheid in rijmvorm.

Voor velen hoort het Sinterklaasfeest bij de seizoensaanloop: pepernoten liggen al vroeg in de schappen, en de optocht en schoen zetten brengen generaties samen. De magie van het feest — hoe het paard over daken kan lopen of cadeaus door schoorstenen komen — wordt bewust in stand gehouden, ook al verliezen kinderen op een gegeven moment het geloof; die overgang is vaak een gekoesterde herinnering.

Tegelijkertijd is de traditie niet ongewijzigd: discussie over aspecten zoals Zwarte Piet heeft tot aanpassingen geleid (bijvoorbeeld de invoering van roetveegpieten) om het feest inclusiever te maken. De kernboodschap van het artikel is dat Sinterklaas een gekoesterd Nederlands sprookje is dat meer draait om samenzijn, verhalen en warmte dan om een berg cadeaus — en dat het de moeite waard is die beleving door te geven aan kinderen en kleinkinderen.